عناصر مسلح کننده
نقش اصلی مسلح کننده ها افزایش مقاومت کششی خاک می باشد. عناصر مسلح کننده در داخل خاک قرار گرفته و با اتصال به عناصر نما، خاکریز و نمای دیوار را مهار می کنند. این عناصر باید علاوه بر دوام و پایایی دارای پیوستگی و اصطکاک مناسبی با مصالح خاکریز، شکل پذیری زیاد در هنگام گسیختگی و میزان وادادگی کم تحت تنش های کششی باشند.
عناصر مسلح کننده، در دو نوع فلزی و پلیمری (ژئوتکستایل و پلاستیک) تولید می شوند. مهمترین مسئله برای مصالح فلزی تخمین دقیق نرخ خوردگی آنها است. عناصر مسلح کننده غیرفلزی معمولاً از پلیمرها ساخته می شوند. این مسلح کننده ها معمولاً ضیعف تر از عناصر مشابه فلزی هستند و دچار خوردگی نمی شوند، اما توسط عوامل دیگر مورد حمله قرار می گیرند.
موادی که با موفقیت در مسلح سازی انواع سازه های مهندسی به کار رفته اند عبارتند از:
- فولاد گالوانیزه
- آلیاژ آلومینیوم – منیزیم
- فولاد ضد زنگ
- مواد پلیمری
عناصر مسلح کننده خاک به اشکال مختلفی به کار می روند:
- تسمه
- شبکه
- میله مهار
- صفحات گسترده
- توری
